در تظاهرات ۱۳ آبان چطور باید رفتار کرد (مطلب بسیار مفید و منطقی‌ از وبلاگ سهرابستان)

[ نکته مهم به نظرم در این نوشته  این بود که استدلال داشت برای اینکه اونها قصد و توان سرکوب شدید در ۱۳ آبان رو ندارند. بعضی‌‌ها بدون اینکه بدونند با دامن زدن به این تصور بی‌ پایه که حکومت تصمیم به سرکوب شدید دارد فقط باعث وحشت مردم میشوند و این همون چیزیست که نیروهای حکومتی میخواهند تا مردم رو از شرکت در راهپیمایی منصرف کنند. البته با توجه به تجربه موفق روز قدس حتما تعداد بیشتری در روز سیزدهم آبان خواهند آمد. و با در نظر گرفتن اینکه در این تظاهرات‌های (سابقا) دولتی عوامل حکومتی هم شرکت دارند سرکوب این قبیل تظاهرات غیر ممکن است. ]

مطلب وبلاگ سهرابستان :

نیروی انتظامی مسئولیت کنترل تظاهرات 13 آبان را بر عهده خواهد داشت و برخوردها را فقط نیروهای لباس شخصی که توسط پرسنل سپاه تقویت شده اند انجام خواهند داد. گارد ویژه سپاه بصورت آماده باش در احتیاط بوده ولی در صحنه حضور مستقیم نخواهد داشت. نیروی انتظامی مؤظف است تا حد امکان از بهم پیوستن تظاهر کنندگان جلوگیری نموده و با ایجاد مانع، آنها را به دسته های کوچکتر تقسیم نموده و زمینه حمله لباس شخصی ها را فراهم آورد.
لباس شخصی ها در دسته های 50 نفره سازماندهی شده اند که بوسیله بیسیم با فرماندهی بالاتر در تماس هستند و فقط به دسته های کوچک تظاهرکنندگان حمله می کنند و هدفشان صرفاً پراکنده کردن آنها است. همه تلاش بر این است که دستجات تظاهرکننده، راهی برای تشکیل یک گروه بزرگ پیدا نکنند. هدف، سرکوب و ضرب و شتم شدید و دستگیری افراد نیست. تحلیل کودتاچیان این است که معترضین، فاقد شبکه ارتباطی و یک تشکیلات منسجم و هدایت کننده هستند و با تکیه بر اطلاعات قبلی دریافتی از طریق اینترنت یا اطلاعیه ها به میدان می آیند و در صورت برهم زدن برنامه از پیش تعیین شده آنها، امکانی برای تجدید سازماندهی و تعیین مکانی جدید برای تجمع مجدد نخواهند داشت و خودبخود پس از قدری تظاهرات کم اثر و دادن شعار، خسته شده و متفرق می شوند.
اگر جنبش سبز برنامه ماندن در خیابانها و تحصن را نداشت، حکومت، یک راهپیمائی چند ساعته و تخلیه انرژی سبزها را تحمل می کرد، ولی آنچه برای روز 13 آبان تبلیغ شده، برای جنبش سبز یک بلوغ در تصمیم گیری و برای حکومت دردناکترین تهدید است. حکومت می داند که اگر مردم موفق شوند حتی یک شب را در خیابان بمانند، مؤثرترین سلاح خود در برابر استبداد را کشف خواهند کرد و این موج تحصن های خیابانی در تهران و همه دیگر شهرها ادامه خواهد یافت و بسرعت با استقبال جمعیت های بیشتری مواجه شده و تبدیل به اعتصابات عمومی خواهد شد.
برای رهبران حکومت کاملاً روشن شده است که موج سبز دانش آموزی در سراسر کشور فراگیر شده و اخبار و اطلاعیه ها و تصاویر و فیلمهای مربوط به اعتراضات مردمی بین جوانان دبیرستانی دست بدست می شود. دانشگاهها نیز پیشاپیش برای حکومت منطقه سرخ بوده و اخیراً کارگران نیز در حال تبدیل به نیروی جدید جنبش آزادیخواهانه مردم هستند. بولتن های خبری داخلی حکومت مملو از اطلاعات مربوط به گسترده بودن نارضایتی های عمومی در اقشار مختلف مردم است.
حدود 25 میلیون نفر در انتخابات به میرحسین رای مثبت و به حکومت رای منفی داده اند و خشونتهای سرکوبگرانه و زندان و شکنجه و کشتار نیز نتوانسته سبب خاموشی و بی تفاوتی درصد قابل توجهی از این معترضین گردد. مشکلات اقتصادی شدید حکومت و ورشکستگی مالی، که حاصل سوء مدیریتها و بی لیاقتی ها و چپاول ها می باشد، حتی مردم نظاره گر را نیز به صف ناراضیان هدایت خواهد کرد. حکومت درک کرده که راهی برای تغییر وضعیت ندارد و فقط یک معجزه قادر به نجات دادن رژیم است، حکومت همه سعی خود را می کند تا با به تأخیر انداختن گامهای تعیین کننده مخالفین، نظیر تحصن خیابانی و اعتصابات سراسری، برای خودش زمان خریده و بانتظار معجزه بنشیند، شاید این معجزه بصورت حمله نظامی اسرائیل و یا شوکی نظیر انفجار مقر ریاست جمهوری در حین جلسه هیأت دولت باشد.
در مقابل، جنبش سبز در انتظار هیچ معجزه ای نیست. جنبش سبز باید همه توان خود را بکار برد تا 13 آبان را به مرحله ای نوین در مبارزات خود بدل نماید. حتی یک شب باقی ماندن در خیابان سبب تحولات گسترده ای خواهد شد. کودتاچیان از ادامه راهشان ناامید شده و وادار به گردن نهادن به واقعیتها و تمکین خواست مردم خواهند شد.
برای رسیدن به موفقیت، باید تاکتیکهای کودتاچیان برای 13 آبان را خنثی نمود. شاید به همت دوستان سبز این فهرست کاملتر شود:
+ جنبش سبز در روز 13 آبان نباید کتک بخورد. این اراده را باید به لباس شخصی ها تفهیم کرد. جنبش سبز در حد دفاع از خود و دفع حمله لباس شخص ها عمل کرده و نباید مهاجمین را تعقیب نموده و اجازه دهد تظاهرات تبدیل به زدوخورد شود. لباس شخصی ها هیچگونه جایگاه قانونی نداشته و بدون یونیفورم، فرقی با اراذل و اوباش خیابانی نداشته و همانگونه که ممکن است جمعی از افراد شرور به جمعیت حمله نمایند، باید با لباس شخصی ها نیز همانند اشرار مهاجم عمل کرده و محکم در مقابلشان ایستاد.
+ در هنگام هجوم اشرار تلاش نمائید بجای حرکت به عقب، به طرفین پخش شوید و از این طریق یک V در مقابل آنها ایجاد نمائید. اشرار خودبخود به مرکز این V هدایت شده و در منطقه خالی پیشروی می کنند در حالیکه سبزها در جناحین باقی مانده اند. در این زمان افرادی که در جناحین هستند می توانند از هر دو طرف به مهاجمینی که در قلب جمعیت قرار گرفته اند فشار آورده و آنها را وادار به فرار نمایند.
+ توجه داشته باشید که لباس شخصی ها نظامی هستند و نظامی ها قدرتشان در اسلحه اشان است و بدلیل اینکه در روز راهپیمائی، اجازه حمل سلاح گرم ندارند، بشدت ترسو و مضطرب بوده و اعتماد بنفس خود (اسلحه اشان) را همراه ندارند. از عربده کشی ها و چماق هایشان نترسید.
+ هدف باید بهم پیوستن جمعیت و ادامه تظاهرات بصورت نشسته باشد. نشستن در خیابان علامت شروع تحصن است. مسلماً در این مرحله نیروی انتظامی خودش را به چند صد متری جمعیت نشسته می رساند تا پشتیبانی لازم برای حمله لباس شخصی ها را فراهم آورد. ضرورت دارد که فاصله بین نیروی انتظامی و جمعیت توسط عده ای از سبزها که بحالت تماشاچی در پیاده روهای دو طرف خیابان ایستاده اند پر شود و محدوده وسط خیابان آزاد گذاشته شود. معمولاً لباس شخصی ها از پشت سر نیروی انتظامی آمده و با عبور از آنها به سمت جمعیت دویده و با عربده کشی، تلاش بر ارعاب تظاهرکنندگان خواهند کرد. بدلیل اینکه وسط خیابان خالی است آنها از همانجا پیشروی می کنند ولی قبل از اینکه به جمعیت برسند، و بعد از اینکه باندازه کافی از صف نیروی انتظامی دور شدند باید توسط جمعیت مستقر در پیاده روها قیچی شده و آرایششان برهم بخورد.
+ لباس شخصی ها مؤظف هستند که حتماً کارت شناسائی بهمراه داشته باشند، اگر گیر افتادند، کارت شناسائی و کفشهایشان را از آنها بگیرید.
+ لباس شخصی ها مهمترین تدبیر حکومت برای مقابله با راهچیمائی 13 آبان هستند، ما باید این سلاح را بی اثر کنیم تا کودتاچیان به یبوست فکری دچار شوند.

منبع